Reisverslag

11 februari 2012 was het dan zo ver, onze organisator Harry Veenman had er voor gezorgd dat 12 mannen uit een klein dorpje naar de grote stad aan de andere kan t van de plas zouden gaan. Na het verzamelen van de meeste reizigers vertrokken we naar Schiphol, daar aangekomen was het wachten tot we compleet waren 12 man in totaal. De één had een complete koffer met wieltjes en de ander en de ander een tasje waar je amper een zelfgemaakt lunchpakketje in kwijt zou kunnen. Nadat het technische probleem aan het vliegtuig was verholpen vertrokken we met een klein half uur vertraging naar Londen. Daar aan gekomen gingen we met de trein naar het centrum van Londen. Onderweg nog wat telefoon nummers uitgewisseld want je weet maar nooit, 12 jongens uit een dorp, naar een miljoenenstad je zou elkaar maar kwijt raken. Enfin, de trein en de metro (je wilt toch wat zien) verliepen vlekkeloos en zo kwamen we bij de Big Ben met het hotel (Park Plaza Westminster Bridge) aan de overzijde van de Thames. We konden gelijk gaan inchecken en de kamerindeling werd bekend (altijd spannend). Toen dit eenmaal bekend was ging iedereen naar zijn kamer en spraken af dat we daarna iets zouden eten. Na vele omzwervingen door het hotel via de 12de etage en een kamer met een vage Japanse zakenman gekleed in een witte badjas had ook Frank zijn slapie Ruud voor vanavond op de vierde etage gevonden. Iedereen compleet koppen tellen en vertrekken naar iets waar je zou kunnen eten. Na een wandeling over de Westminster Bridge en balletje balletje kwamen we uit bij de pizza hut. Er waren nog precies 12 plekken vrij bij het behagelijke etablissement. De ober kwam zich voorstellen en gaf ons de kaart en zij dat een large pizza echt heel groot is, maar je kent Ed. R en zegt geen probleem, nog een keer gewaarschuwd door de ober, nee zegt Ed één farm house large, onze vriendelijke vriend uit Appelscha wil niet onderdoen en zegt hetzelfde net als Erik. Ik denk doe mij maar een gewone. Na 15 minuten kwamen de pizza's en mijn tafelgenoten begonnen voortvarend aan de stukken pizza's het tempo zat er lekker in maar nog voor de helft begon het tempo al wat te stagneren en na verloop van tijd werd onder het mom van 'de korst is te dik' of iets anders werd de strijd onder het lachend oog van de ober gestaakt. Nu richting wedstrijd vanuit het hartje van Londen naar een buitenwijk waar weinig over te vertellen is behalve dat je er hele leuke pub's hebt waar de tijd heeft stil gestaan. Na de wedstrijd weer naar dezelfde pub gegaan om wat op te warmen en bij te praten want we zaten in het stadion niet bij elkaar. Nadat we weer uit de metro kwamen hebben we nog wat gegeten en zijn daarna naar pub Albert om nog wat te drinken maar sloot om 11 uur terug naar het hotel om daar nog even naar de bar te gaan, bij sommige ging na één biertje het kaarsje uit maar ik bleef met Ruud, Harry, Frank, Ed R. en Arjan nog even hangen en mijn kamergenoot René ging alvast ons dekentje opwarmen. Na een roerige nacht met het vriendelijke en monotonig gezaag werd ik rond 10 voor 8 wakker. René en ik gingen even douchen (na elkaar) en toen ik klaar was ging René de pizza 'even een andere plek geven'. Nadat het pizza wegbrengen niet was gelukt? Gingen we ontbijten, echt een lekker Engels ontbijt met spek, ei, witte bonen in tomatensaus, worstjes, en nog veel meer iedereen kon er weer tegen. Om 11 uur stond de Londen Duck tour op het programma met een voertuig dat zowel over het land en water kon rijden/varen alleen jammer dat de kapitein niet zo veel te vertellen had. Hier na gingen we met de metro voor een bezoek aan de Tower of Londen daar hebben we een mooie foto gemaakt en vervolgens na een kleine wandeling weer naar de metro om naar Buckingham Palcale te gaan. Dit stelt niet zo heel veel voor behalve dat je in het park veel politie ziet, maar dit weer hield Arjan er niet van om onder het slaapkamerraam van Queen Ellizabuz een mooi boompje uit te zoeken om wat druk van de ketel te halen. (hoe zet je je terugreis op het spel). Ik kom hier later nog op terug. Snel naar het vliegveld om de laatste ponden op te maken. 2 uur van te voren aanwezig dus ruim op tijd. Eerst even wat drinken en eten want we hebben toch tijd genoeg want het vliegtuig vertrekt toch niet zonder ons? Toen begon ons hachelijke avontuur 'de paspoort controle'. Als eerst wordt Marcel zonder bagage er uit gepikt en moest zijn schoenen uitdoen en werd door een soort squash racket apparaat van boven en naar beneden en van links en naar rechts gescand en zelf de onafscheidelijke Heerenveen sjaal werd niet ontzien. Daarna werd mijn tandenpasta nog onderzocht op explosieven en konden we het vliegtuig nog net op tijd halen. Want nog een nacht Londen, ik vind René best een leuke vent, maar ik hou meer van zachte billen. Voor het vertrek werd vliegtuig gedeiced en daarna heerlijk naar Amsterdam gevlogen waar volgens Charles nog heel veel vliegtuigen gedeiced werden dus we hebben een nieuw werkwoord in noorden 'deicen' voor nadere info 4095 Charles. Met behulp van het goed en overzichtelijke programmaboekje, de nodige voorbereidingen, het geweldige hotel wat geregeld was maar bovenal een prachtige wedstrijd welke met 5-0 gewonnen werd door Tottenham hebben wij een meer dan prachtig weekend gehad en eindelijk eens met z'n allen de sfeer van een engelse wedstrijd geproefd. Wij zullen nog lang napraten en nagenieten van dit mannenuitje 2012.

11 februari 2012 was het dan zo ver, onze organisator Harry Veenman had er voor gezorgd dat 12 mannen uit een klein dorpje naar de grote stad aan de andere kan t van de plas zouden gaan. Na het verzamelen van de meeste reizigers vertrokken we naar Schiphol, daar aangekomen was het wachten tot we compleet waren 12 man in totaal. De één had een complete koffer met wieltjes en de ander en de ander een tasje waar je amper een zelfgemaakt lunchpakketje in kwijt zou kunnen. Nadat het technische probleem aan het vliegtuig was verholpen vertrokken we met een klein half uur vertraging naar Londen. Daar aan gekomen gingen we met de trein naar het centrum van Londen. Onderweg nog wat telefoon nummers uitgewisseld want je weet maar nooit, 12 jongens uit een dorp, naar een miljoenenstad je zou elkaar maar kwijt raken. Enfin, de trein en de metro (je wilt toch wat zien) verliepen vlekkeloos en zo kwamen we bij de Big Ben met het hotel (Park Plaza Westminster Bridge) aan de overzijde van de Thames. We konden gelijk gaan inchecken en de kamerindeling werd bekend (altijd spannend). Toen dit eenmaal bekend was ging iedereen naar zijn kamer en spraken af dat we daarna iets zouden eten. Na vele omzwervingen door het hotel via de 12de etage en een kamer met een vage Japanse zakenman gekleed in een witte badjas had ook Frank zijn slapie Ruud voor vanavond op de vierde etage gevonden. Iedereen compleet koppen tellen en vertrekken naar iets waar je zou kunnen eten. Na een wandeling over de Westminster Bridge en balletje balletje kwamen we uit bij de pizza hut. Er waren nog precies 12 plekken vrij bij het behagelijke etablissement. De ober kwam zich voorstellen en gaf ons de kaart en zij dat een large pizza echt heel groot is, maar je kent Ed. R en zegt geen probleem, nog een keer gewaarschuwd door de ober, nee zegt Ed één farm house large, onze vriendelijke vriend uit Appelscha wil niet onderdoen en zegt hetzelfde net als Erik. Ik denk doe mij maar een gewone. Na 15 minuten kwamen de pizza's en mijn tafelgenoten begonnen voortvarend aan de stukken pizza's het tempo zat er lekker in maar nog voor de helft begon het tempo al wat te stagneren en na verloop van tijd werd onder het mom van 'de korst is te dik' of iets anders werd de strijd onder het lachend oog van de ober gestaakt. Nu richting wedstrijd vanuit het hartje van Londen naar een buitenwijk waar weinig over te vertellen is behalve dat je er hele leuke pub's hebt waar de tijd heeft stil gestaan. Na de wedstrijd weer naar dezelfde pub gegaan om wat op te warmen en bij te praten want we zaten in het stadion niet bij elkaar. Nadat we weer uit de metro kwamen hebben we nog wat gegeten en zijn daarna naar pub Albert om nog wat te drinken maar sloot om 11 uur terug naar het hotel om daar nog even naar de bar te gaan, bij sommige ging na één biertje het kaarsje uit maar ik bleef met Ruud, Harry, Frank, Ed R. en Arjan nog even hangen en mijn kamergenoot René ging alvast ons dekentje opwarmen. Na een roerige nacht met het vriendelijke en monotonig gezaag werd ik rond 10 voor 8 wakker. René en ik gingen even douchen (na elkaar) en toen ik klaar was ging René de pizza 'even een andere plek geven'. Nadat het pizza wegbrengen niet was gelukt? Gingen we ontbijten, echt een lekker Engels ontbijt met spek, ei, witte bonen in tomatensaus, worstjes, en nog veel meer iedereen kon er weer tegen. Om 11 uur stond de Londen Duck tour op het programma met een voertuig dat zowel over het land en water kon rijden/varen alleen jammer dat de kapitein niet zo veel te vertellen had. Hier na gingen we met de metro voor een bezoek aan de Tower of Londen daar hebben we een mooie foto gemaakt en vervolgens na een kleine wandeling weer naar de metro om naar Buckingham Palcale te gaan. Dit stelt niet zo heel veel voor behalve dat je in het park veel politie ziet, maar dit weer hield Arjan er niet van om onder het slaapkamerraam van Queen Ellizabuz een mooi boompje uit te zoeken om wat druk van de ketel te halen. (hoe zet je je terugreis op het spel). Ik kom hier later nog op terug. Snel naar het vliegveld om de laatste ponden op te maken. 2 uur van te voren aanwezig dus ruim op tijd. Eerst even wat drinken en eten want we hebben toch tijd genoeg want het vliegtuig vertrekt toch niet zonder ons? Toen begon ons hachelijke avontuur 'de paspoort controle'. Als eerst wordt Marcel zonder bagage er uit gepikt en moest zijn schoenen uitdoen en werd door een soort squash racket apparaat van boven en naar beneden en van links en naar rechts gescand en zelf de onafscheidelijke Heerenveen sjaal werd niet ontzien. Daarna werd mijn tandenpasta nog onderzocht op explosieven en konden we het vliegtuig nog net op tijd halen. Want nog een nacht Londen, ik vind René best een leuke vent, maar ik hou meer van zachte billen. Voor het vertrek werd vliegtuig gedeiced en daarna heerlijk naar Amsterdam gevlogen waar volgens Charles nog heel veel vliegtuigen gedeiced werden dus we hebben een nieuw werkwoord in noorden 'deicen' voor nadere info 4095 Charles. Met behulp van het goed en overzichtelijke programmaboekje, de nodige voorbereidingen, het geweldige hotel wat geregeld was maar bovenal een prachtige wedstrijd welke met 5-0 gewonnen werd door Tottenham hebben wij een meer dan prachtig weekend gehad en eindelijk eens met z'n allen de sfeer van een engelse wedstrijd geproefd. Wij zullen nog lang napraten en nagenieten van dit mannenuitje 2012.