Reisverslag

Eindelijk was het zover! Op 2 januari 2012 zaten wij (vader en zoon) in het vliegtuig naar Londen om voor het eerst een voetbalwedstrijd in het buitenland bij te wonen. Aangekomen bij het hotel (Novotel London West) was er even paniek, omdat de voetbaltickets niet bij de receptie klaar lagen. Maar na telefonisch contact met Forza voetbalreizen hadden we even later onze tickets alsnog via de receptie gekregen! (foutje van de receptie) Opgelucht gingen we met de metro naar Picadilly Circus, waar genoeg te zien en te beleven is. Vervolgens kwamen we in Chinatown terecht, waar de geur van Chinees eten je tegemoet kwam en overal ''grilled ducks'' voor de ramen hingen van de vele eethuisjes. Inmiddels was het al 3 uur geweest, dus de hoogste tijd om te doen waar we voor gekomen zijn! We gingen al vroeg naar het Craven Cottage stadion, omdat we van begin af aan de sfeer wilden proeven en om niets te missen. In de metro viel ons meteen op dat de Arsenal supporters tussen de Fulham aanhangers stonden. In Nederland zijn we dat niet gewend. Om bij het stadion te komen hoefden we alleen maar de lange stoet te volgen! Na wat foto's bij het stadion gemaakt te hebben, gingen we op zoek naar de Johnny Haynes Stand, bij blok K konden we naar binnen door zelf onze kaartjes te scannen. Geen rijen, geen gedrang, relaxed naar binnen. We kochten allebei een ''Fulhamburger'' en een flesje bier van een halve liter, want kleine flesjes zijn er niet te koop. We wilden richting tribune gaan, maar op een bord stond aangegeven dat er geen alcohol meegenomen mag worden naar de tribune. Dan maar eerst even leeg drinken alvorens naar de tribune te gaan. Slechts een paar treden omhoog en dan zien we Craven Cottage in volle glorie! Het veld ligt er prima bij en de sfeer is geweldig. De warming up gaat zo beginnen, dus we gaan nog niet naar onze zitplaatsen boven op de tribune, maar blijven beneden staan om de nodige foto's van dichtbij te maken. We hebben geluk, want de spelerstunnel is maar een aantal meters van ons verwijderd! Tijdens de warming up maak ik aardig wat foto's van Van Persie terwijl Wesley uitgebreid aan het filmen is met zijn mobieltje. Na de warming up zoeken we onze zitplaatsen op, we hebben een prima zicht op het veld. De eerste helft gaat beginnen en we gaan er eens goed voor zitten. Wat een sfeer, wat een strijd en wat gaat het spel snel heen en weer! Geen rivaliteit tussen de supporters, geen scheldpartijen richting scheids, toeschouwers die dicht op het veld zitten zonder dat er een goot omheen ligt. Allemaal dingen die ons opvallen. Arsenal leidt bij rust met 1-0, maar eigenlijk hadden Wesley en ik wel wat meer van Arsenal verwacht. Speelt Fulham dan zo goed of laat Arsenal het een beetje af weten? In de 2e helft krijgt Fulham wat kansen, maar de precisie ontbreekt. Ruiz is soms net zo ongrijpbaar als destijds bij Twente. Na de rode kaart bij Arsenal ruikt Fulham zijn kans en na de 1-1 geloven ze zelfs in een overwinning. Door hun aanhang aangemoedigd en toegezongen slaan ze 2 minuten in blessuretijd toe: 2-1! Craven Cottage wordt nog net niet afgebroken, wat een ontlading! Na het laatste fluitsignaal blijven we nog genieten van alles om ons heen en uiteindelijk lopen we weer achter de hele meute aan om bij het metrostation terecht te komen. Ook nu weer supporters van Arsenal en Fulham naast /achter elkaar zonder problemen. Bij de metro aangekomen, uitgestapt bij Hammersmith (ligt ons hotel) en een pub opgezocht, want het was de hoogste tijd om wat te eten en te drinken. We kwamen terecht in The William Morris aan de King Street (een aanrader!) en hebben daar heerlijk gegeten en uitgebreid nagekaart over de wedstrijd. De volgende ochtend heerlijk ontbeten in het Novotel hotel waar alles prima naar ons zin was. Om onze voetbaltrip af te sluiten hebben we na een bezoekje aan the London Eye (aanrader!) nog een stadiumtour gedaan in het Emirates Stadium van Arsenal, waar we allebei tot de volgende gedachte / wens zijn gekomen: Onze volgende voetbaltrip is naar het Emirates Stadium!

Eindelijk was het zover! Op 2 januari 2012 zaten wij (vader en zoon) in het vliegtuig naar Londen om voor het eerst een voetbalwedstrijd in het buitenland bij te wonen. Aangekomen bij het hotel (Novotel London West) was er even paniek, omdat de voetbaltickets niet bij de receptie klaar lagen. Maar na telefonisch contact met Forza voetbalreizen hadden we even later onze tickets alsnog via de receptie gekregen! (foutje van de receptie) Opgelucht gingen we met de metro naar Picadilly Circus, waar genoeg te zien en te beleven is. Vervolgens kwamen we in Chinatown terecht, waar de geur van Chinees eten je tegemoet kwam en overal ''grilled ducks'' voor de ramen hingen van de vele eethuisjes. Inmiddels was het al 3 uur geweest, dus de hoogste tijd om te doen waar we voor gekomen zijn! We gingen al vroeg naar het Craven Cottage stadion, omdat we van begin af aan de sfeer wilden proeven en om niets te missen. In de metro viel ons meteen op dat de Arsenal supporters tussen de Fulham aanhangers stonden. In Nederland zijn we dat niet gewend. Om bij het stadion te komen hoefden we alleen maar de lange stoet te volgen! Na wat foto's bij het stadion gemaakt te hebben, gingen we op zoek naar de Johnny Haynes Stand, bij blok K konden we naar binnen door zelf onze kaartjes te scannen. Geen rijen, geen gedrang, relaxed naar binnen. We kochten allebei een ''Fulhamburger'' en een flesje bier van een halve liter, want kleine flesjes zijn er niet te koop. We wilden richting tribune gaan, maar op een bord stond aangegeven dat er geen alcohol meegenomen mag worden naar de tribune. Dan maar eerst even leeg drinken alvorens naar de tribune te gaan. Slechts een paar treden omhoog en dan zien we Craven Cottage in volle glorie! Het veld ligt er prima bij en de sfeer is geweldig. De warming up gaat zo beginnen, dus we gaan nog niet naar onze zitplaatsen boven op de tribune, maar blijven beneden staan om de nodige foto's van dichtbij te maken. We hebben geluk, want de spelerstunnel is maar een aantal meters van ons verwijderd! Tijdens de warming up maak ik aardig wat foto's van Van Persie terwijl Wesley uitgebreid aan het filmen is met zijn mobieltje. Na de warming up zoeken we onze zitplaatsen op, we hebben een prima zicht op het veld. De eerste helft gaat beginnen en we gaan er eens goed voor zitten. Wat een sfeer, wat een strijd en wat gaat het spel snel heen en weer! Geen rivaliteit tussen de supporters, geen scheldpartijen richting scheids, toeschouwers die dicht op het veld zitten zonder dat er een goot omheen ligt. Allemaal dingen die ons opvallen. Arsenal leidt bij rust met 1-0, maar eigenlijk hadden Wesley en ik wel wat meer van Arsenal verwacht. Speelt Fulham dan zo goed of laat Arsenal het een beetje af weten? In de 2e helft krijgt Fulham wat kansen, maar de precisie ontbreekt. Ruiz is soms net zo ongrijpbaar als destijds bij Twente. Na de rode kaart bij Arsenal ruikt Fulham zijn kans en na de 1-1 geloven ze zelfs in een overwinning. Door hun aanhang aangemoedigd en toegezongen slaan ze 2 minuten in blessuretijd toe: 2-1! Craven Cottage wordt nog net niet afgebroken, wat een ontlading! Na het laatste fluitsignaal blijven we nog genieten van alles om ons heen en uiteindelijk lopen we weer achter de hele meute aan om bij het metrostation terecht te komen. Ook nu weer supporters van Arsenal en Fulham naast /achter elkaar zonder problemen. Bij de metro aangekomen, uitgestapt bij Hammersmith (ligt ons hotel) en een pub opgezocht, want het was de hoogste tijd om wat te eten en te drinken. We kwamen terecht in The William Morris aan de King Street (een aanrader!) en hebben daar heerlijk gegeten en uitgebreid nagekaart over de wedstrijd. De volgende ochtend heerlijk ontbeten in het Novotel hotel waar alles prima naar ons zin was. Om onze voetbaltrip af te sluiten hebben we na een bezoekje aan the London Eye (aanrader!) nog een stadiumtour gedaan in het Emirates Stadium van Arsenal, waar we allebei tot de volgende gedachte / wens zijn gekomen: Onze volgende voetbaltrip is naar het Emirates Stadium!