Reisverslag

Traditiegetrouw trakteren onze ouders ons jaarlijks met Sinterklaas op een voetbalreis naar keuze. Zo zijn wij wegens onze voorliefde voor AC Milaan reeds tweemaal in San Siro geweest. Vorig jaar hebben wij Nou Camp met een bezoekje vereerd. Dit jaar viel onze keuze op een noordelijker gelegen bestemming; Hamburg. Toen we de reis boekten stond Bert van Marwijk nog aan het roer van de ploeg en was Rafael van der Vaart wekelijks “Spielführer”. In de winterstop versterkte HSV zich tevens met Nederlanders Ola John en Ouassim Bouy. Tijdens HSV–Dortmund hebben wij echter geen van onze landgenoten binnen de lijnen zien acteren. Om bij het begin te beginnen; we vertrokken zaterdag 22 februari in alle vroegte met zijn drieën naar Hamburg. Een stad waar geen van ons eerder was geweest. Na een 5,5 uur durende autorit bereikten wij ons hotel. Het hotel (NH Hamburg City****) bevond zich op een bijzonder goede locatie. Namelijk vlak naast het stadion van FC. Sankt Pauli, in het gelijknamige stadsdeel. Groot voordeel hiervan was dat de befaamde Reeperbahn op een steenworp afstand ligt. Bij ons eigen netwerk hadden we hierover al wat informatie gewonnen, en de verhalen waren lyrisch. Luttele minuten na aankomst stiefelden wij dan ook richting deze fameuze Reeperbahn. Zoals een echte Duitser betaamt hebben we bij de eerste de beste “Imbisstube” (snackbar) een zo groot mogelijke currywurst besteld, alvorens ons naar een kroeg te begeven. Een kroeg is niet lastig te vinden op de Reeperbahn. Als je niet oplet struikel je er over. Dit geldt overigens ook voor sexshops, bordelen en peepshows. Wat ons opviel was dat er op dit vroege tijdstip (11:00) al behoorlijk veel, in het geel getooide, Dortmund fans aanwezig waren. De kroeg waarin wij belandden was één groot feest. Het was er gezien het vroege tijdstip opvallend druk en de bezoekers lieten zich het bier al goed smaken. Wij bleven uiteraard niet achter. Onder het genot van heerlijke Duitse “schlagers” en voetbalsamenvattingen (geprojecteerd op een gigantisch scherm) dronken wij daar enkele pullen Astra bier; het lokale merk. Zo tegen half twee werd het tijd om ons naar de Imtech Arena te begeven. De Reeperbahn stond inmiddels vol met gelijkgestemde voetbalfans. Door een uitstekend Duits metronetwerk waren we binnen een half uurtje bij het juiste metrostation. Daar konden we kiezen een pendelbus te pakken of de reis naar het stadion te voet te vervolgen. We kozen voor het laatste en hebben daar geen spijt van gehad. Met vele duizenden voetbalfans over een smal weggetje en door duistere tunneltjes lopen maakt best indruk. Onderweg bevonden zich nog verschillende plekken waar men bier, worst en merchandise kon kopen. Ondanks de lage klassering van HSV (17e destijds) was de stemming bijzonder gemoedelijk. Aangekomen in het stadion werden wij overdonderd door de Duitse entourage rondom een voetbalwedstrijd. We namen plaats op de uitstekende zitplaatsen aan de lange zijde van het stadion en hadden zo goed zicht op het veld en de sfeeracties die plaatsvonden. De sfeer in Duitsland doet die in Italiaanse- en Spaanse voetbalstadions verbleken. Het stadion was tot aan de nok toe uitverkocht en ook de Dortmund fans waren ruimschoots vertegenwoordigd. Opvallend was dat de Dortmund fans over een groot deel van het stadion verspreid zaten. Iets wat in Nederland helaas ondenkbaar is. Voor aanvang van het duel wordt traditiegetrouw het clublied gezongen. Er werd een hoogwerker voor het vak van de harde kern geparkeerd waarop een man met een gitaar stond. Vanaf ongeveer tien meter hoogte zong de man met de gitaar het clublied, wat erg indrukwekkend was. Voordat de wedstrijd kon aanvangen werd de recent overleden Hermann Rieger (icoon van HSV) geëerd met een imposante minuut stilte. De harde kern bedankte Hermann op eigen manier voor zijn bijdrage aan de club. Zoals gezegd stond er geen Nederlander meer binnen de lijnen. De enige Nederlander op het wedstrijdformulier was Ola John, maar hij zou geen seconde meedoen. Bert van Marwijk was net de week voor ons bezoek op straat gezet wegens tegenvallende resultaten en Rafael van der Vaart was geblesseerd. Zodoende verscheen er voor ons een tamelijk onbekende Mannschaft aan de aftrap. Rajkovic, Lasogga en Westermann waren eigenlijk de enige bekende namen. Dortmund trainer Jürgen Klopp had des te meer bekende namen het veld ingestuurd. Lewandowski, Mkitharyan en Bender zijn hier voorbeelden van. Ondanks het op papier sterkere elftal van Dortmund kon HSV het tempo heel goed bijbenen. Gesteund door bijna 60.000 supporters gaven de mannen uit Hamburg eigenlijk niks weg in de eerste helft. Daartegenover stond dat HSV zelf ook nauwelijks kansen creëerde. Op slag van rust kwam HSV echter verrassend op voorsprong. Na goed voorbereidend werk van de hard werkende spits Lasogga kon Jiracek binnenkoppen. Het stadion ontplofte en HSV ging met 1-0 de rust in. Dat gaf ons meteen de gelegenheid nog even extra te genieten van de goedgevulde, immense Imtech Arena. Dortmund, dat ook volgend jaar graag in de Champions League wilt uitkomen, kon zich niet veel misstappen meer permitteren en voelt de hete adem van Bayer Leverkusen en Schalke 04 in de nek. Een logische wissel deed zich aan. Aan de aftrap van de tweede helft verscheen namelijk Marco Reus, dé ster van Borussia en inmiddels een gevestigde naam in het Duitse nationale elftal. Aan Reus de opdracht de stand gelijk te trekken. De defensie, onder aanvoering van Djourou, gaf niet toe en belemmerde de snelle spitsen van Dortmund telkens de weg naar de goal. Een snelle gelijkmaker bleef dus uit. Sterker nog, HSV verdubbelde na 13 minuten spelen in de tweede helft de voorsprong. Een afvallende bal op het middenveld belandde in de voeten van Arslan die met een schitterende steekpass spits Lasogga alleen op de keeper afstuurde. Wat zich op zo’n moment in het stadion afspeelt is fantastisch: de supporters gaan staan en men houdt z’n adem in terwijl de afstand tussen speler en keeper met de seconde kleiner wordt. Deze bal moet er in, de supporters voelen het, coach Mirko Slomka voelt het, om nog maar te zwijgen over wat er in het lichaam van de desbetreffende spits omgaat. Lasogga blijft echter koel en schuift de bal in de korte hoek langs de uitkomende keeper. Wederom ontploft het stadion, het publiek wordt nogmaals opgezweept door een lyrische stadionspeaker en Lasogga neemt de felicitaties van z’n medespelers in ontvangst. De 2-0 valt op een perfect moment voor HSV en de broodnodige 3 punten komen steeds dichterbij. Stiekem weten de meegereisde Dortmund fans het ook wel: vandaag geen overwinning van hun ploeg. Toch blijven ze hun helden steunen, 90 minuten lang. Zeer prijzenswaardig en iets waaraan het in de eredivisie bij veel clubs nog wel eens ontbreekt. Deze toewijding zie je in het voetbalgekke Duitsland bij elke club. Het is HSV dat hier met de overwinning aan de haal zal gaan. Professioneel wordt de voorsprong verdedigd en Borussia Dortmund komt in het vervolg van de wedstrijd niet meer in de buurt van de “Anschlusstreffer”. Coach Klopp wisselt 20 minuten voor tijd topspits Lewandowski (die 70 minuten lang bij Djourou en Rajkovic in de broekzak heeft gezeten) en lijkt zijn verlies te nemen. Het duel wordt geconcentreerd uitgespeeld door de mannen uit Hamburg en voor beide doelen gebeurt er dan ook niet veel meer. Vijf minuten voor tijd gunt Slomka zijn spits, en tevens topscorer van de ploeg, Lasogga een publiekswissel. Het publiek gaat staan en onder een luid applaus verlaat de man of the match het veld. Eenmaal terug in Nederland lezen we dat deze jonge spits opgeroepen is voor de nationale ploeg van Duitsland. De wedstrijd lijkt op een prachtige 2-0 overwinning uit te lopen. Mooie pot gezien, gaaf dat HSV heeft kunnen stunten, beter kan toch niet?! Een vrije trap enkele meters over de middellijn lijkt het sluitstuk te worden, maar het lijkt een kansloze missie. Toch zou de Imtech Arena gevuld met 60.000 man nog één keer op z’n grondvesten trillen. Calhanoglu, die andere aanvaller, neemt een aanloop (z’n medespelers geloven het wel en zien het schouwstuk vanaf eigen helft aan) en schiet de bal met een flinke zwabber langs de mistastende doelman van Dortmund. Deze poeier vanaf 40 meter betekent de 3-0, wat achteraf ook de eindstand blijkt te zijn. Het Slomka-effect? Wat de reden van deze dikverdiende overwinning ook mag zijn, het is feest in Hamburg. In de strijd tegen degradatie zijn dit 3 zeer welkome punten. De spelers maken hun ereronde en bedanken het publiek. Wij genieten nog even na in het stadion en besluiten de avond passend af te sluiten op de welbekende Reeperbahn. Na wat gegeten te hebben stranden we in één van de vele bars die Hamburg rijk is. Het bier smaakt goed en de teksten van de schlager muziek zijn sterk. We horen het ons inmiddels bekende nummer “Sie hatte nur noch schuhe an” langskomen en praten nog wat na over de fantastische wedstrijd alvorens we voldaan onze weg maken naar het hotel. Maar niet voordat we de nacht afsluiten met jawel; een currywurst. Uitgeslapen begeven we ons de volgende ochtend naar het ontbijt, wat zeker het vermelden waard is. In het hotel is namelijk alles, en dus ook het ontbijt, tiptop in orde. Dit bestaat namelijk niet slechts uit een broodje met wat kuipjes jam. Nee, een geheel Engels ontbijt zorgt ervoor dat we met een volle maag de stad kunnen gaan verkennen. We besluiten de Reeperbahn vandaag te laten voor wat het is en begeven ons naar het hart van de stad Hamburg. Door de perfecte locatie van ons hotel ligt het leuke deel van de stad op loopafstand. Onderweg realiseren we ons dat het zondag is en dat de meeste winkels hoogstwaarschijnlijk gesloten zullen zijn. Dit mag de pret echter niet drukken. We wandelen wat door de mooie straten van Hamburg en strijken na een korte stop in de Hauptbahnhof (aanrader) met een kop koffie neer aan het Alstermeer. Onze route brengt ons vervolgens langs het stadion van 2e Bundesliga club Sankt-Pauli en naar de haven van Hamburg waar schepen af- en aanmeren en het een drukte van jewelste is (ook erg leuk om heen te gaan!). Zo rond de namiddag eten we onze laatste maaltijd in Hamburg. In een leuk tentje aan het begin van de Reeperbahn zien we HSV’s stadsgenoot Sankt-Pauli nog winnen; een mooi 6 punten weekend voor Hamburg. Helaas is het tijd om uit te checken en aan onze terugreis naar Nederland te beginnen. Via de Kennedybrug de stad uit en de autobahn op om zo ongeveer 3 uur later Duitsland achter ons te laten. Eenmaal thuis zinkt het na het terugkijken van de gemaakte filmpjes en foto’s in wat een fantastisch weekend in Hamburg dit was geweest. Na uitstapjes naar Milaan en Barcelona, welke op hun beurt heel speciaal waren, kunnen we wel concluderen dat dit de mooiste reis tot dusver geweest is. De sfeer in het stadion is in het voetbalgekke Duitsland ongekend. 90 minuten lang achter je club staan. Tel daar de onverwachte 3-0 overwinning van de thuisclub bij op, met als kers op de taart de wereldgoal van Calhanoglu, en je hebt alle ingrediënten voor een onvergetelijk weekend. Op rijafstand van Nederland is een weekend als dit zeker voor herhaling vatbaar. “Genoten” is een understatement. We zijn zo gelukkig geweest de voetbalsfeer in Italië, Spanje en Duitsland te mogen hebben ervaren. Op dit moment lijkt het onmogelijk ons weekend in Duitsland te overtreffen, maar toch staat een trip naar de Engelse premier league of de Franse league 1 erg hoog op de lijst. Komt dit in de buurt van de voetbalcultuur in Duitsland? There is only one way to find out! Via deze weg willen we graag Forza Voetbalreizen bedanken voor de perfecte organisatie en natuurlijk onze ouders voor het mogelijk maken van deze voetbaltrip!

Traditiegetrouw trakteren onze ouders ons jaarlijks met Sinterklaas op een voetbalreis naar keuze. Zo zijn wij wegens onze voorliefde voor AC Milaan reeds tweemaal in San Siro geweest. Vorig jaar hebben wij Nou Camp met een bezoekje vereerd. Dit jaar viel onze keuze op een noordelijker gelegen bestemming; Hamburg. Toen we de reis boekten stond Bert van Marwijk nog aan het roer van de ploeg en was Rafael van der Vaart wekelijks “Spielführer”. In de winterstop versterkte HSV zich tevens met Nederlanders Ola John en Ouassim Bouy. Tijdens HSV–Dortmund hebben wij echter geen van onze landgenoten binnen de lijnen zien acteren. Om bij het begin te beginnen; we vertrokken zaterdag 22 februari in alle vroegte met zijn drieën naar Hamburg. Een stad waar geen van ons eerder was geweest. Na een 5,5 uur durende autorit bereikten wij ons hotel. Het hotel (NH Hamburg City****) bevond zich op een bijzonder goede locatie. Namelijk vlak naast het stadion van FC. Sankt Pauli, in het gelijknamige stadsdeel. Groot voordeel hiervan was dat de befaamde Reeperbahn op een steenworp afstand ligt. Bij ons eigen netwerk hadden we hierover al wat informatie gewonnen, en de verhalen waren lyrisch. Luttele minuten na aankomst stiefelden wij dan ook richting deze fameuze Reeperbahn. Zoals een echte Duitser betaamt hebben we bij de eerste de beste “Imbisstube” (snackbar) een zo groot mogelijke currywurst besteld, alvorens ons naar een kroeg te begeven. Een kroeg is niet lastig te vinden op de Reeperbahn. Als je niet oplet struikel je er over. Dit geldt overigens ook voor sexshops, bordelen en peepshows. Wat ons opviel was dat er op dit vroege tijdstip (11:00) al behoorlijk veel, in het geel getooide, Dortmund fans aanwezig waren. De kroeg waarin wij belandden was één groot feest. Het was er gezien het vroege tijdstip opvallend druk en de bezoekers lieten zich het bier al goed smaken. Wij bleven uiteraard niet achter. Onder het genot van heerlijke Duitse “schlagers” en voetbalsamenvattingen (geprojecteerd op een gigantisch scherm) dronken wij daar enkele pullen Astra bier; het lokale merk. Zo tegen half twee werd het tijd om ons naar de Imtech Arena te begeven. De Reeperbahn stond inmiddels vol met gelijkgestemde voetbalfans. Door een uitstekend Duits metronetwerk waren we binnen een half uurtje bij het juiste metrostation. Daar konden we kiezen een pendelbus te pakken of de reis naar het stadion te voet te vervolgen. We kozen voor het laatste en hebben daar geen spijt van gehad. Met vele duizenden voetbalfans over een smal weggetje en door duistere tunneltjes lopen maakt best indruk. Onderweg bevonden zich nog verschillende plekken waar men bier, worst en merchandise kon kopen. Ondanks de lage klassering van HSV (17e destijds) was de stemming bijzonder gemoedelijk. Aangekomen in het stadion werden wij overdonderd door de Duitse entourage rondom een voetbalwedstrijd. We namen plaats op de uitstekende zitplaatsen aan de lange zijde van het stadion en hadden zo goed zicht op het veld en de sfeeracties die plaatsvonden. De sfeer in Duitsland doet die in Italiaanse- en Spaanse voetbalstadions verbleken. Het stadion was tot aan de nok toe uitverkocht en ook de Dortmund fans waren ruimschoots vertegenwoordigd. Opvallend was dat de Dortmund fans over een groot deel van het stadion verspreid zaten. Iets wat in Nederland helaas ondenkbaar is. Voor aanvang van het duel wordt traditiegetrouw het clublied gezongen. Er werd een hoogwerker voor het vak van de harde kern geparkeerd waarop een man met een gitaar stond. Vanaf ongeveer tien meter hoogte zong de man met de gitaar het clublied, wat erg indrukwekkend was. Voordat de wedstrijd kon aanvangen werd de recent overleden Hermann Rieger (icoon van HSV) geëerd met een imposante minuut stilte. De harde kern bedankte Hermann op eigen manier voor zijn bijdrage aan de club. Zoals gezegd stond er geen Nederlander meer binnen de lijnen. De enige Nederlander op het wedstrijdformulier was Ola John, maar hij zou geen seconde meedoen. Bert van Marwijk was net de week voor ons bezoek op straat gezet wegens tegenvallende resultaten en Rafael van der Vaart was geblesseerd. Zodoende verscheen er voor ons een tamelijk onbekende Mannschaft aan de aftrap. Rajkovic, Lasogga en Westermann waren eigenlijk de enige bekende namen. Dortmund trainer Jürgen Klopp had des te meer bekende namen het veld ingestuurd. Lewandowski, Mkitharyan en Bender zijn hier voorbeelden van. Ondanks het op papier sterkere elftal van Dortmund kon HSV het tempo heel goed bijbenen. Gesteund door bijna 60.000 supporters gaven de mannen uit Hamburg eigenlijk niks weg in de eerste helft. Daartegenover stond dat HSV zelf ook nauwelijks kansen creëerde. Op slag van rust kwam HSV echter verrassend op voorsprong. Na goed voorbereidend werk van de hard werkende spits Lasogga kon Jiracek binnenkoppen. Het stadion ontplofte en HSV ging met 1-0 de rust in. Dat gaf ons meteen de gelegenheid nog even extra te genieten van de goedgevulde, immense Imtech Arena. Dortmund, dat ook volgend jaar graag in de Champions League wilt uitkomen, kon zich niet veel misstappen meer permitteren en voelt de hete adem van Bayer Leverkusen en Schalke 04 in de nek. Een logische wissel deed zich aan. Aan de aftrap van de tweede helft verscheen namelijk Marco Reus, dé ster van Borussia en inmiddels een gevestigde naam in het Duitse nationale elftal. Aan Reus de opdracht de stand gelijk te trekken. De defensie, onder aanvoering van Djourou, gaf niet toe en belemmerde de snelle spitsen van Dortmund telkens de weg naar de goal. Een snelle gelijkmaker bleef dus uit. Sterker nog, HSV verdubbelde na 13 minuten spelen in de tweede helft de voorsprong. Een afvallende bal op het middenveld belandde in de voeten van Arslan die met een schitterende steekpass spits Lasogga alleen op de keeper afstuurde. Wat zich op zo’n moment in het stadion afspeelt is fantastisch: de supporters gaan staan en men houdt z’n adem in terwijl de afstand tussen speler en keeper met de seconde kleiner wordt. Deze bal moet er in, de supporters voelen het, coach Mirko Slomka voelt het, om nog maar te zwijgen over wat er in het lichaam van de desbetreffende spits omgaat. Lasogga blijft echter koel en schuift de bal in de korte hoek langs de uitkomende keeper. Wederom ontploft het stadion, het publiek wordt nogmaals opgezweept door een lyrische stadionspeaker en Lasogga neemt de felicitaties van z’n medespelers in ontvangst. De 2-0 valt op een perfect moment voor HSV en de broodnodige 3 punten komen steeds dichterbij. Stiekem weten de meegereisde Dortmund fans het ook wel: vandaag geen overwinning van hun ploeg. Toch blijven ze hun helden steunen, 90 minuten lang. Zeer prijzenswaardig en iets waaraan het in de eredivisie bij veel clubs nog wel eens ontbreekt. Deze toewijding zie je in het voetbalgekke Duitsland bij elke club. Het is HSV dat hier met de overwinning aan de haal zal gaan. Professioneel wordt de voorsprong verdedigd en Borussia Dortmund komt in het vervolg van de wedstrijd niet meer in de buurt van de “Anschlusstreffer”. Coach Klopp wisselt 20 minuten voor tijd topspits Lewandowski (die 70 minuten lang bij Djourou en Rajkovic in de broekzak heeft gezeten) en lijkt zijn verlies te nemen. Het duel wordt geconcentreerd uitgespeeld door de mannen uit Hamburg en voor beide doelen gebeurt er dan ook niet veel meer. Vijf minuten voor tijd gunt Slomka zijn spits, en tevens topscorer van de ploeg, Lasogga een publiekswissel. Het publiek gaat staan en onder een luid applaus verlaat de man of the match het veld. Eenmaal terug in Nederland lezen we dat deze jonge spits opgeroepen is voor de nationale ploeg van Duitsland. De wedstrijd lijkt op een prachtige 2-0 overwinning uit te lopen. Mooie pot gezien, gaaf dat HSV heeft kunnen stunten, beter kan toch niet?! Een vrije trap enkele meters over de middellijn lijkt het sluitstuk te worden, maar het lijkt een kansloze missie. Toch zou de Imtech Arena gevuld met 60.000 man nog één keer op z’n grondvesten trillen. Calhanoglu, die andere aanvaller, neemt een aanloop (z’n medespelers geloven het wel en zien het schouwstuk vanaf eigen helft aan) en schiet de bal met een flinke zwabber langs de mistastende doelman van Dortmund. Deze poeier vanaf 40 meter betekent de 3-0, wat achteraf ook de eindstand blijkt te zijn. Het Slomka-effect? Wat de reden van deze dikverdiende overwinning ook mag zijn, het is feest in Hamburg. In de strijd tegen degradatie zijn dit 3 zeer welkome punten. De spelers maken hun ereronde en bedanken het publiek. Wij genieten nog even na in het stadion en besluiten de avond passend af te sluiten op de welbekende Reeperbahn. Na wat gegeten te hebben stranden we in één van de vele bars die Hamburg rijk is. Het bier smaakt goed en de teksten van de schlager muziek zijn sterk. We horen het ons inmiddels bekende nummer “Sie hatte nur noch schuhe an” langskomen en praten nog wat na over de fantastische wedstrijd alvorens we voldaan onze weg maken naar het hotel. Maar niet voordat we de nacht afsluiten met jawel; een currywurst. Uitgeslapen begeven we ons de volgende ochtend naar het ontbijt, wat zeker het vermelden waard is. In het hotel is namelijk alles, en dus ook het ontbijt, tiptop in orde. Dit bestaat namelijk niet slechts uit een broodje met wat kuipjes jam. Nee, een geheel Engels ontbijt zorgt ervoor dat we met een volle maag de stad kunnen gaan verkennen. We besluiten de Reeperbahn vandaag te laten voor wat het is en begeven ons naar het hart van de stad Hamburg. Door de perfecte locatie van ons hotel ligt het leuke deel van de stad op loopafstand. Onderweg realiseren we ons dat het zondag is en dat de meeste winkels hoogstwaarschijnlijk gesloten zullen zijn. Dit mag de pret echter niet drukken. We wandelen wat door de mooie straten van Hamburg en strijken na een korte stop in de Hauptbahnhof (aanrader) met een kop koffie neer aan het Alstermeer. Onze route brengt ons vervolgens langs het stadion van 2e Bundesliga club Sankt-Pauli en naar de haven van Hamburg waar schepen af- en aanmeren en het een drukte van jewelste is (ook erg leuk om heen te gaan!). Zo rond de namiddag eten we onze laatste maaltijd in Hamburg. In een leuk tentje aan het begin van de Reeperbahn zien we HSV’s stadsgenoot Sankt-Pauli nog winnen; een mooi 6 punten weekend voor Hamburg. Helaas is het tijd om uit te checken en aan onze terugreis naar Nederland te beginnen. Via de Kennedybrug de stad uit en de autobahn op om zo ongeveer 3 uur later Duitsland achter ons te laten. Eenmaal thuis zinkt het na het terugkijken van de gemaakte filmpjes en foto’s in wat een fantastisch weekend in Hamburg dit was geweest. Na uitstapjes naar Milaan en Barcelona, welke op hun beurt heel speciaal waren, kunnen we wel concluderen dat dit de mooiste reis tot dusver geweest is. De sfeer in het stadion is in het voetbalgekke Duitsland ongekend. 90 minuten lang achter je club staan. Tel daar de onverwachte 3-0 overwinning van de thuisclub bij op, met als kers op de taart de wereldgoal van Calhanoglu, en je hebt alle ingrediënten voor een onvergetelijk weekend. Op rijafstand van Nederland is een weekend als dit zeker voor herhaling vatbaar. “Genoten” is een understatement. We zijn zo gelukkig geweest de voetbalsfeer in Italië, Spanje en Duitsland te mogen hebben ervaren. Op dit moment lijkt het onmogelijk ons weekend in Duitsland te overtreffen, maar toch staat een trip naar de Engelse premier league of de Franse league 1 erg hoog op de lijst. Komt dit in de buurt van de voetbalcultuur in Duitsland? There is only one way to find out! Via deze weg willen we graag Forza Voetbalreizen bedanken voor de perfecte organisatie en natuurlijk onze ouders voor het mogelijk maken van deze voetbaltrip!