Reisverslag

José Ignacio Fernandez Iglesias (Nacho voor de vrienden), straft een inschattings-fout van doelman Kevin Trapp genadeloos af. 1-0! Samen met 80.000 uitzinnige Madrilenen veer ik recht. Ik kijk meteen links van me, naar mijn zoon van acht. Hij staat recht op zijn zitje, steekt zijn sjaal boven z’n hoofd en schreeuwt het uit. De gelukzalige blik in zijn ogen vergeet ik nooit. Hier, in dit imposante Estadio Santiago Bernabeu, gaat zijn grote kinderwens in vervulling. En de mijne ook, daar moet ik eerlijk in zijn. Akkoord, ik ben 41 en heb wel al wat stadions bezocht, maar deze belevenis doet iets met een mens. Hier wordt elke man opnieuw jongen. De goal van Nacho (aangevuld met enkele geniale bewegingen van Zlatan, net voor onze neus!) is de kers op de taart van een prachtige driedaagse. Vader en zoon drie dagen van de wereld in Madrid, een stad waarvan hij twee jaar geleden nog dacht dat ze echt Real Madrid heet. Zoals je in Duitsland de stad Bayern hebt. En in Nederland de stad Ajax. Drie dagen lang beleven we onze voetbaldroom. En we kiezen resoluut voor het totaalpakket. Op dag één laten we ons inpalmen door de indrukwekkende fanshop, bijna 500 vierkante meter truitjes, ballen, sjaals en alle denkbare souvenirs. Aan de verleiding weerstaan, is onmogelijk. En dus proberen we het ook niet. Mijn zoon kiest voor een truitje met nummer 9, het mooiste rugnummer ter wereld. Dat Karim Benzema momenteel in een behoorlijk lastig parket zit, kan de pret niet bederven. Op dag twee staan we al om tien uur ’s ochtends aan de poorten van Bernabeu voor de Stadion Tour. Een tiental fans met telelenzen trekken onze aandacht. Blijkbaar rijden de spelers van Real op wedstrijddagen rond dit uur het stadion binnen. “We blijven hier staan”, zegt mijn zoon vastberaden. En dat loont. Op een half uur tijd scheuren vijftien veel te dure Audi’s het stadion in. Alle vijftien met veel te geblindeerde ruiten. Maar: we hebben wel degelijk oogcontact met Ramos, Modric, Kroos, Marcelo en jawel… Cristiano Ronaldo. CR7, de op één beste voetballer ter wereld, rijdt ons op minder dan een meter voorbij. De foto die ik inderhaast met mijn smartphone neem, is (hoe vaag ook) een souvenir voor het leven. Daarna volgt de Stadion Tour. In Chelsea en Liverpool indrukwekkend, maar dit is nog andere koek. Vanaf de eerste minuut word je overdonderd. We nemen vijf of zes roltrappen en belanden meteen in de nok van Bernabeu. Het uitzicht snijdt ons letterlijk de adem af. “En vanavond zit dat hier dus vol hé” merkt mijn zoon cool op. Naast, voor en rond ons worden duizend foto’s (vooral selfies) genomen. En dus doen wij hetzelfde. Twee uur lang laten we ons door deze prachtige voetbaltempel leiden en herbeleven we de roemrijke geschiedenis van de Koninklijke. Langs honderden trofeeën en tientallen meters videowall met doelpunten van Di Stefano, Butragueno, Ronaldo en Raul. Dwars door de perszaal en de tribunezitjes op elke ring en in elke hoek van het stadion. Tot helemaal beneden op het heilige gras. Mijn zoon neemt plaats in de dug-out van Real en waant zich even James Rodriguez, die volgens hem vanavond op de bank start. Het is pas één uur ’s middags en zijn dag kan dan al niet meer stuk. ’s Avonds is het donker en wordt Bernabeu nog indrukwekkender. Mijn zoon slentert met open mond door de uitzinnige massa, gaat op de foto met van kop tot teen blauw-rood geschminkte PSG-supporters en blijft voor één keer niet hangen bij kraampjes met snoep. Alleen het voetbal telt. Wanneer we een uur voor de match het stadion binnenstappen, wordt onze adem een tweede keer afgesneden. Wat. Een. Stadion! De zitplaatsen op de eerste ring, tussen cornervlag en doel, zijn echt perfect. En de 90 minuten die volgen onvergetelijk. “Zou het wennen als je hier elke week zit?” vraag ik me af. Het antwoord is wellicht “ja”. Een oude Madrileense abonnee naast mij sakkert de hele wedstrijd lang op Ronaldo, die inderdaad niet op niveau presteert. Bij de 1-0 blijft de man stoïcijns zitten en krijg ik gratis een furieuze donderpreek van drie minuten. In onverstaanbaar Spaans. Maar is dat een reden om geen voetbalreis naar Madrid te boeken? Allerminst. Surf naar forzavoetbalreizen.nl en doe het! Het is onvergetelijk. En oh ja: Madrid is een geweldige stad. Gezellige wijken, de lekkerste tapa’s, een handig metronetwerk en koffiebars waar je uren kan blijven hangen. Maar dat was voor ons even bijzaak…

José Ignacio Fernandez Iglesias (Nacho voor de vrienden), straft een inschattings-fout van doelman Kevin Trapp genadeloos af. 1-0! Samen met 80.000 uitzinnige Madrilenen veer ik recht. Ik kijk meteen links van me, naar mijn zoon van acht. Hij staat recht op zijn zitje, steekt zijn sjaal boven z’n hoofd en schreeuwt het uit. De gelukzalige blik in zijn ogen vergeet ik nooit. Hier, in dit imposante Estadio Santiago Bernabeu, gaat zijn grote kinderwens in vervulling. En de mijne ook, daar moet ik eerlijk in zijn. Akkoord, ik ben 41 en heb wel al wat stadions bezocht, maar deze belevenis doet iets met een mens. Hier wordt elke man opnieuw jongen. De goal van Nacho (aangevuld met enkele geniale bewegingen van Zlatan, net voor onze neus!) is de kers op de taart van een prachtige driedaagse. Vader en zoon drie dagen van de wereld in Madrid, een stad waarvan hij twee jaar geleden nog dacht dat ze echt Real Madrid heet. Zoals je in Duitsland de stad Bayern hebt. En in Nederland de stad Ajax. Drie dagen lang beleven we onze voetbaldroom. En we kiezen resoluut voor het totaalpakket. Op dag één laten we ons inpalmen door de indrukwekkende fanshop, bijna 500 vierkante meter truitjes, ballen, sjaals en alle denkbare souvenirs. Aan de verleiding weerstaan, is onmogelijk. En dus proberen we het ook niet. Mijn zoon kiest voor een truitje met nummer 9, het mooiste rugnummer ter wereld. Dat Karim Benzema momenteel in een behoorlijk lastig parket zit, kan de pret niet bederven. Op dag twee staan we al om tien uur ’s ochtends aan de poorten van Bernabeu voor de Stadion Tour. Een tiental fans met telelenzen trekken onze aandacht. Blijkbaar rijden de spelers van Real op wedstrijddagen rond dit uur het stadion binnen. “We blijven hier staan”, zegt mijn zoon vastberaden. En dat loont. Op een half uur tijd scheuren vijftien veel te dure Audi’s het stadion in. Alle vijftien met veel te geblindeerde ruiten. Maar: we hebben wel degelijk oogcontact met Ramos, Modric, Kroos, Marcelo en jawel… Cristiano Ronaldo. CR7, de op één beste voetballer ter wereld, rijdt ons op minder dan een meter voorbij. De foto die ik inderhaast met mijn smartphone neem, is (hoe vaag ook) een souvenir voor het leven. Daarna volgt de Stadion Tour. In Chelsea en Liverpool indrukwekkend, maar dit is nog andere koek. Vanaf de eerste minuut word je overdonderd. We nemen vijf of zes roltrappen en belanden meteen in de nok van Bernabeu. Het uitzicht snijdt ons letterlijk de adem af. “En vanavond zit dat hier dus vol hé” merkt mijn zoon cool op. Naast, voor en rond ons worden duizend foto’s (vooral selfies) genomen. En dus doen wij hetzelfde. Twee uur lang laten we ons door deze prachtige voetbaltempel leiden en herbeleven we de roemrijke geschiedenis van de Koninklijke. Langs honderden trofeeën en tientallen meters videowall met doelpunten van Di Stefano, Butragueno, Ronaldo en Raul. Dwars door de perszaal en de tribunezitjes op elke ring en in elke hoek van het stadion. Tot helemaal beneden op het heilige gras. Mijn zoon neemt plaats in de dug-out van Real en waant zich even James Rodriguez, die volgens hem vanavond op de bank start. Het is pas één uur ’s middags en zijn dag kan dan al niet meer stuk. ’s Avonds is het donker en wordt Bernabeu nog indrukwekkender. Mijn zoon slentert met open mond door de uitzinnige massa, gaat op de foto met van kop tot teen blauw-rood geschminkte PSG-supporters en blijft voor één keer niet hangen bij kraampjes met snoep. Alleen het voetbal telt. Wanneer we een uur voor de match het stadion binnenstappen, wordt onze adem een tweede keer afgesneden. Wat. Een. Stadion! De zitplaatsen op de eerste ring, tussen cornervlag en doel, zijn echt perfect. En de 90 minuten die volgen onvergetelijk. “Zou het wennen als je hier elke week zit?” vraag ik me af. Het antwoord is wellicht “ja”. Een oude Madrileense abonnee naast mij sakkert de hele wedstrijd lang op Ronaldo, die inderdaad niet op niveau presteert. Bij de 1-0 blijft de man stoïcijns zitten en krijg ik gratis een furieuze donderpreek van drie minuten. In onverstaanbaar Spaans. Maar is dat een reden om geen voetbalreis naar Madrid te boeken? Allerminst. Surf naar forzavoetbalreizen.nl en doe het! Het is onvergetelijk. En oh ja: Madrid is een geweldige stad. Gezellige wijken, de lekkerste tapa’s, een handig metronetwerk en koffiebars waar je uren kan blijven hangen. Maar dat was voor ons even bijzaak…